یک روش سنتز تک ظرفی1  و  8- دی اکسو - اکتا هیدروزانتان از طریق تراکم الدییدها و 5 و 5 - دی متیل -  1و  3- سیکلوسیکلوهگزان دی اون در حضور ان-بی-اس گزارش شده است. این روش دارای مزایای زیادی از قبیل هزینه پایین- شرایط کاری اسان و ایمنی واکنش ها است.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

 در این پژوهش،-3 آریل هیدرازونو2 -،  -4دی اکسو-4 - فنیل بوتانوات ها به وسیله جفت شدن بنزوئیل پیروویک استر با آریل دی آزونیم کلرید ها تهیه شد. از واکنش -3 آریل هیدرازونو2 -،-4  دی اکسو-4 - فنیل بوتانوات ها با دی نوکلئوفیل های آروماتیک، نظیر 1، -2 فنیلن دی آمین، -2 آمینو فنل و -2 آمینو تیو فنل مشتقات کینوکسالین، 1، -4 بنزاکسازین و ، 1، -4 بنزوتیازین به دست آمد. سپس از بر همکنش 3-آریل هیدرازونو2 –، -4دی اکسو-4 - فنیل بوتانوات ها با دی نوکلئوفیل های دیگری نظیر، 2،  -3دی آمینو پیریدین، 1،-2  اتیلن دی آمین و 1،-2  دی آمینو سیکلو هگزان، پیرازین های استخلاف شده حاصل شد. ساختارهای به دست آمده با تعیین نقطه ذوب و روش های طیف سنجی IR و 1H-NMR و در برخی از موردها به وسیله طیف بینی13C-NMR  مورد بررسی و تایید قرار گرفت.

در این پژوهش، تانیک اسید و آلژینیک اسید به عنوان کاتالیست های بسیار کارآمد برای سنتز یک واکنش چندجزیی تک ظرفی مشتق های 9 آریل 8، 1 دی اکسو اکتا هیدروزانتن، H 14-دی بنزو [a, j] زانتن، 9، 9-دی متیل-12-آریل 8، 9، 10، 12-تتراهیدرو-بنزو [a] زانتن-11-اون در شرایط بدون حلال و خنثی استفاده شد. این کاتالیست های زیست پلیمری طبیعی ناهمگن، دارای برتری هایی چون ارزان بودن و تجزیه پذیری با قابلیت بازیافت بدون استفاده از حلال های سمی هستند. ما معتقدیم که این روش ها، ساده، بسیار کارآمد، با زمان کوتاه، راندمان بالا و سازگار با محیط زیست است. همچنین، این شیوه به منظور ساخت مشتق های گوناگون زانتن ها بر روش های گزارش شده پیشین برتری دارد.

همبافت چهار هسته ای قلع با نام {بیس (m 3-اکسو) - بیس (m -ایزوپروپوکسو) - دی کلرو- اکتا کیس (4-متیل) - تترا قلع} با استفاده از دی کلرید دی متیل قلع و در حضور پتاسیم ایزوپروپوکسید تهیه شد. این ترکیب با فرمول { (CH3) 8 Sn4 Cl2 (C3H7O) 2O2} در دسته تترا ارگانو دی استنوکسان ها رده بندی می شود. ساختار حالت جامد بلور این ترکیب به ر وش بلورشناسی پراش پر تو ایکس تعیین شد. همبافت تهیه شده به صورت یک مولکول چهار هسته ای با سه حلقه پله مانند با هسته Sn4O4 است. واحد بی تقارن این ترکیب شامل چهار اتم قلع (IV) است. از برهم کنش های C-H…Cl بین این واحدهای چهار هسته ای، یک ساختار زنجیره ای نامتناهی دوبعدی ایجاد شده است. با بررسی ساختار ملاحظه می شود که دو نوع اکسیژن در این ترکیب وجود دارد. یک اکسیژن که ماهیت آلکوکسیدی دارد و اکسیژن دیگر (اکسو) به صورت پل با سه اتم قلع در ارتباط است. نتایج سرشتی های سیستم های آلی فلزی چند هسته ای قلع نشان داده است که علاوه بر حجم، اندازه و ماهیت گروه های آلی متصل به قلع، ماهیت لیگاندهای شرکت کننده در همارایی نیز در ویژگی های فیزیکی و شیمیایی این ترکیب ها موثر است.

محصولات واکنش حلقه زایی [2+4] دیلز آلدر بین C20 و C4H4X2 یا C2O2X2 (X= H, F, Cl, CH3, NH2, NO2, OH) در سطح B3LYP با مجموعه پایه های G, 6-31G (d, p) و 6-311G (d, p) مورد مطالعه قرار گرفتند. در بیشتر محصولات افزایش گپ های HOMO–LUMO اوربیتال های کهن- شام نسبت به مقدار گپ C20 افزایش مشهودی نشان داد که دلالت بر پایداری محصولات افزایشی دارد. محاسبات ترمودینامیکی نشان دادند که واکنش دی ان ها با C20 گرماده و خود به خودی است، در حالی که افزودن -2, 1 دی اکسوها به C20 وقتی این گروه شامل اتم های الکترونگاتیو است، از لحاظ ترمودینامیکی مناسب نمی باشد.

در این کار تحقیقاتی، کمپلکس شیف باز سالوفنی از مولیبدن (VI) روی نانوذره ی مغناطیسی Fe3O4 تثبیت شد و با استفاده از تکنیک های فیزیکی ازقبیل (XRD, IR, SM, … ) شناسایی شد. نانوکاتالیست سنتز شده برای اکسایش کاتالیزوری سولفیدها استفاده شد. واکنش کاتالیزوری با تغییر حلال، دمای واکنش، زمان واکنش، نوع اکسیدانت، نسبت اکسیدانت به سولفید و مقدار کاتالیزور بهینه شده؛ بهترین نتیجه ی اکسایش در شرایط بدون حلال و با استفاده از آب اکسیژنه 35% به عنوان اکسیدکننده بدست آمد. سپس کاتالیست، برای اکسایش سولفیدهایی نظیر، فنیل متیل سولفید، دی فنیل سولفید، دی متیل سولفید، دی پروپیل سولفید، دی بوتیل سولفید، بنزیل فنیل سولفید، بیس(4-هیدروکسی فنیل) سولفید، دی آلیل سولفید و بنزوتیوفن مورد آزمایش قرارگرفت. بهترین نتیجه برای اکسایش تیوآنیزول و دی متیل سولفید بدست آمد که در کوتاهترین زمان (5 دقیقه)، بیشترین درصد تبدیل 99% و کارایی کاتالیزور h-1131000 از خود نشان داد. کاتالیزور تهیه شده به راحتی با استفاده از میدان مغناطیسی خارجی، از محیط واکنش مجزا شده و برای 6 بار مورد استفاده مجدد قرارگرفت و هیچگونه تغییری در فعالیت کاتالیزوری آن مشاهده نشد.

مقدمه: التیام زخم حاصل برهم کنش پیچیده ای از وقایع سلولی و بیوشیمیایی می باشد که منجر به بازیابی انسجام بافتی و قدرت کششی آن می گردد. دیابت در انسان یک عامل موثر در تاخیر ترمیم زخم می باشد. تحقیقات انجام شده بر روی آلکالوئیدهای پیرولیزیدین موید خواص آنتی اکسیدانی آنها می باشدکه سبب تسهیل روند التیام زخم می شوند. . هدف ارزیابی کاربرد ترکیب سنتزی جدید (متیل'2-متیل-1, 3-دی اکسو-1'٬ 1'٬ 2'٬ 3'٬ 5'٬ 6'٬ 7'a7-اکتا هیدرو اسپایرو] ایندن-'2٬ 3-پیرولیزیدین-'2[ 2-کربوکسیلات (ترکیب 6) بر روی التیام زخم های برداشتی تمام ضخامت پوست در موش صحرایی دیابت بود. مواد و روش ها: 60 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار پس از ایجاد زخم به سه گروه 20 تایی تقسیم-بندی شدند. گروه 1: کنترل سالم، گروه 2: کنترل دیابتی ( القای دیابت در موش ها و ایجاد زخم باز و تزریق داخل صفاقی 100 میکرولیتر DMSO 25/0 درصد به مدت 1 هفته )، گروه 3: گروه درمان (القای دیابت در موش-ها و ایجاد زخم باز همراه با تزریق 100 میکرولیتر داخل صفاقی ترکیب (6) به مدت 1 هفته با دوز 60 میکروگرم/ کیلوگرم که در DMSO 25/0 درصد حل شده بود. مطالعات بافت شناسی در روزهای 7، 14 و 21 و درصد کاهش سطح زخم در روزهای 3، 6، 9، 12، 15، 18 و 21 انجام گرفت. یافته ها: مطالعات بافت شناسی بیانگر کاهش معنی دار سلول های التهابی و افزایش معنی دار فیبروبلاست ها در گروه درمان در مقایسه با گروه کنترل دیابتی بود (P<0. 05). درصد سطح زخم در گروه درمان نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش معنی داری نشان داد (P<0. 05). بحث و نتیجه گیری: درمان با ترکیب جدید (6) سبب افزایش سرعت ترمیم زخم برداشتی در موش های صحرایی دیابتی گردید.